باید به فکر استفراغ بود

عجیب گرسنه بودم که
به کنسرت لوبیایی مانده دعوت شدم
و چند صد جمعیت با من داد می‌زدند
و نوشابه‌ـی بلند بلند با خودش آواز می‌خواند “مرا بنوش…مرا بنوش…به …”
به حدی تُند خودخوری کردم که
دردش گرفت…
دلم را سرکشیدم…
و از سیریِ لبخند_
لب غعشه گرفتم /
اما کسی هنوز برای من لقمه‌های کُلُفت می‌گرفت
و گلویم به نشانه‌ی اعتراض هَی شعار “سُرفه” می‌داد
و از سُفره پا پس کشدنم_ مشمول هُل از پشت می‌شد
‌
(وقتی به زور توی حُلقوم سیریِ اعتقادت می‌کنند
باید به فکر انقلــ…استفراغ بود
و حتی به زحمت انگشت کردن خودت / غیرت نداشته را جُمباند / و آزادی را بالا آورد
باید گرسنه ماند… ولی بالا آورد…
باید از بالا گرفت… و بالا آورد…
باید..